خلاصه فیلم سرخپوست
در سال ۱۳۴۶ قرار است تا زندانی قدیمی در یک منطقه دورافتاده در جنوب کشور به‌منظور ساخت یک فرودگاه تخریب شود. بنابراین زندانیان طی برنامه‌ای یک‌روزه از زندان خارج و به زندانی جدید منتقل می‌شوند. رئیس زندان قدیمی سرگرد نعمت جاهد با بازی نویدمحمدزاده است که سال‌ها مسئولیت مدیریت این زندان را بر عهده داشته است. او درست در روزی که از سوی مافوق خود ترفیع می‌گیرد شاهد گم شدن یکی از زندانیان خود به نام احمد سرخپوست در جریان جابه‌جایی زندانیان است. این داستان فیلم سرخپوست است.
نقد فیلم سرخپوست
فیلم سرخپوست رنگی زیبا و دلنشین بر تن سینماست. این فیلم اثری جدید از نیما جاویدی است که فیلم ملبورن را در کارنامه خود دارد و رشد فنی فیلمساز به‌روشنی در آن پیداست. ساختار اصولی و قاعده‌مند فیلم احساس دلنشینی به بیننده می‌بخشد و همین موضوع اجازه نمی‌دهد هرگز حین تماشای فیلم به ساعت خود نگاه کنید یا حتی لحظه‌ای کسل شوید. این یعنی معجزه سینما…! سرخپوست یکصد دقیقه شما را مبهوت هیجان و اوج و فرود می‌کند هر دقیقه نکته جدیدی برایتان ترتیب می‌دهد. فیلمبرداری هنرمندان هومن بهمنش را باید یکی از عناصر مهم شکل‌گیری این اثر دوست‌داشتنی معرفی کرد. همه‌چیز در خدمت قاب‌بندی‌ها و ترکیب‌بندی‌های درخشان و چشمگیر فیلم است تا بیننده بالاخره شاهد رویدادی نو در سینما باشد. ترکیب قاب‌های درست با صحنه و لباس بی‌نقص فیلم به سفری دیدنی و تأثیر‌گذار برای بیننده بدل می‌شود تا هیچ رویدادی از نگاه بیننده دور نماند هر لحظه‌اش تا پایان فیلم جذاب باشد.
نیما جاویدی در گارگردانی این فیلم فوق‌العاده توانمند ظاهر می‌شود. ریتم بسیار خوب فیلم درست بر اساس آثار کلاسیک و به‌روز سینمای جهان طرح‌ریزی شده است که بی‌تردید در سایه تدوینی درست و حساب‌شده خلق می‌شود.سرخپوست با تمام نقاط درخشان و به‌یادماندنی که دارد اما از برخی جهات نیز بی‌نقص نیست. فیلمنامه فیلم در برگیرنده انگیزه‌هایی برای جذب تماشاچی به سالن‌های سینماست و از همین ناحیه بستر خطاهایی فاحش است. مهمترین چالش فیلمنامه در پایان‌بندی خارج از منطق جاری در فیلم رقم می‌خورد. زمانی که شخصیت اصلی فیلم با بازی نوید محمدزاده حدود یک‌ساعت و نیم بی‌وقفه به دنبال یک زندانی است اما به محض دستگیری او از تصمیم سختگیرانه جلوگیری می‌کند و صرفاً به پایانی خوش کمک می‌کند. تصمیم مهمی که در جریان فیلم هیچ ردپایی به بیننده نمی‌دهد و گویی قرار است با این کار فقط ما را متعجب کند. تعجبی که تمام انگیزه‌های شخصیت اصلی را در طول فیلم زیر سؤال می‌برد.
کمدی‌رومنس هالیوودی
شکل‌گیری عشقی سوپر رمانتیک و ملودرامی از جنس کمدی‌رومنس‌های هالیوودی در فیلم اصولاً به ساختار آن ضربه می‌زند. عشقی میان یک رییس زندان با سال‌ها خدمت در یک زندانی وسط بیابان برهوت با یک خانم مددکار بی‌دلیل جذاب و خیره‌کننده که خب همانطور که می‌بینید در واژه هم غیرمنطقی به‌نظر می‌رسد. سرخپوست با تمام نکات مثبت بی‌شمارش اما در گزینش بازیگر‌ها نیز به‌نحوی بی‌مورد (از وجه فنی) اشتباه عمل می‌کند. نوید محمدزاده بازیگر توانمند و صاحب سبکی محسوب می‌شود اما حضورش در نقش یک رییس زندان که سال‌هاست زندانی با صد‌ها زندانی اعدامی و خطرناک را مدیریت می‌کند مناسب نیست. بیننده هرگز او را باور نمی‌کند و تنها از حضور و تماشای او لذت می‌برد. همچنین حضور کمرنگ و کم‌سوی آتیلا پسیانی دوست‌داشتنی و مانی حقیقی ارزشمند در نقش‌هایی که صرفاً کاتالیزور هستند و تنها اطلاعات به بیننده منتقل می‌کند جای سؤال دارد. شاید حضور بازیگرانی ناشناخته در این نقش‌ها برای سینمای ایران عملکردی مفید‌تر داشت.
عوامل فیلم سرخپوست
کارگردان: نیما جاویدی
تهیه‌کننده: مجید مطلبی
نویسنده: نیما جاویدی
بازیگران: نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، آتیلا پسیانی، ستاره پسیانی، حبیب رضایی، مانی حقیقی
مدیر فیلمبرداری: هومن بهمنش
موسیقی: رامین کوشا
چهره‌پرداز: ایمان امیدواری
طراح صحنه: محسن نصرالهی
طراح لباس: شیما میرحمیدی
تدوین: عماد خدابخش
صدابردار: ایرج شهزادی
صداگذار: ایرج شهزادی
پخش‌کننده: فیلمیران
مدت زمان: ۱۰۰ دقیقه
جوایز فیلم
جایزه ویژه هیئت داوران از سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر.
