روز دوم سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران ۹۸ از روز اول هم عجیبتر بود؛ همهچی منظم و دقیق و سر وقت پیش رفت و مدعوین یه لبخند ریز گوشه لبشون بود که حال آدم رو خوب میکنه. دیروز باکسهای نمایش از ساعت ۲ و نیم ظهر شروع شد و ۱۰ تا فیلم نمایش داده شد و فیلمهای اسباببازی، خانم و آقای فلانی، دراپ، اشغال و کوچه هم فیلمای منتخب تماشاگران بودن. امروزم میخوام در مورد ۳ تا فیلم باهاتون صحبت کنم که هرکدوم از یه جهت قابل توجه هستن.
فیلم کوتاه اسباببازی؛ کارگردان: نیما رحیمپور
کارگردانی خوب نیما با تصویربرداری سینمایی و خوشقریحه آیین ایرانی اثر جذابی دست و پا کرده که مخاطب آماده شنیدن قصه میشه. قصه هم شنیده میشه و با وجود شباهتهای مضمونیش به یه سری سریالا و فیلمای هالیوودی اما خیلی خوب تونسته اون رو در غالب فضای شخصیش تعریف کنه. انصافاً بازوهای خوبی هم دست کارگردانه که از تصویر تا بازیهای سرحال و گیرای نازنین تامرادی، علی خوشبین خردسال و گندم گیلک نوزاد سر و شکل یه دست و مستعدی دارن. اما همهچی جایی که نباید و نمیشه میره پی کارش! شاید باید بذاریم به حساب ذوقزدگی بیش از حد که گاهی سراغ فیلمساز میاد اما شاید میشد با یه طراحی صحنه فکرشدهتر و حتی خلوتتر بخشی از منگی بیننده رو سامون داد. نداشتن هسته اصلی روایت باعث میشه که فیلم تو یه ایده اولیه باحال اما نپخته بمونه و کارهای شخصیت اصلی فیلم بیمورد و دم دستی تلقی بشن.
فیلم کوتاه دم اژدها؛ کارگردان: سعید کشاورز
دم اژدها دنیای جدیدی نداره و قصه فیلم خیلی تکونتون نمیده اما کارگردانی و فیلمنامه حسابشده و فهیمی داره که اجازه پیشفرض و پرش ذهنی رو از بیننده میگیره. واقعاً مهم نیست قصه کجا اتفاق میافته. این آدما با بازی خیرهکننده (و البته دیدهشده) مهیار راحتطلب، مرتضی جلمبادانی و یه سیاوش چراغیپور دستهاول (و دیدهنشده) شمارو به وضعیتی پرتنش از فقر میبرن که با وجود شباهتاش به یه سری فیلمای وطنی اما دوستداشتنیه.
فیلم کوتاه دراپ؛ کارگردان: شاهین حقشعار در جشنواره فیلم کوتاه تهران ۹۸
از فیلم شاهین حقشعار میشه فهمید چجور آدمیه و عاشق چه فیلما و سینماییه؛ این یعنی دراپ نسخه جعلی فیلمساز واسه خودنمایی نیست و هرچی ازش میبینین از رگ و ریشه خودشه. دراپ توی کارگردانی خیلی خلاق نیست اما تو همین جاگذاریهای محدود فیلم هم به کارش وارده و میدونه جنس رنگ و نور تصویرش باید به چه صراطی مستقیم باشه. بازیهای خوب دختر و پسر اصلی با هنرمندی آریا دل فانی و غزل شجاعی هم خیلی به فضا کمک کرده ولی زورش به فیلمنامه رهاشده فیلم، بخصوص تو نیمه دوم و پایانبندی نرسیده. البته فیلم به نهایتی منطبق با فضا میرسه اما نه توی متن نه توی اجرا به اصالت ابتدا تا اواسط نیست.
رفقای عزیز در زیر لینک گزارش روزهای دیگر جشنواره فیلم کوتاه تهران سال ۹۸ را براتون قرار دادیم تا مطالعه کنید:
روز اول سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران
روز سوم سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران
روز چهارم سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران
اگر شما هم تحلیلی یا نظری در مورد فیلم های روز اول سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران دارین برامون کامنت کنید.
منبع: سایت جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران
۲ دیدگاه
منم میخوام بازیگرشم
حیف که کسی نیست استعداد کشف کنه تو این ایران حیف
منم می خوام بازیگر شم
دارم دیونه میشم اما هیچ کس نیس که بگه چه غلتی بکنیم
ای خدا تو این ایران چطور بازیگر شیم