عشق به بازیگری
پرورش عشق به بازیگری پله نخست ورود به این حرفه است. در ابتدا انتخاب این حرفه برای محک زدن خود است. اما اصولاً از هر کس دلایل ورود به جهان بازیگری و ادامه مسیر را بپرسید خواهد گفت دوست دارد همه شخصیتها را امتحان کند. کاری که تجربه جالبی است. اما باید گفت ورود به این حرفه ساده نیست. به قول معروف باید پیراهن زیادی پاره کرد تا بهجاهای خوبی که در رویای همه است برسیم. بازیگری در لفظ و بیان بسیار اتفاق سادهای است اما وقتی واردش میشوید دنیای بسیار بزرگی است که شاید حتی در آن گم شوی.
شما قبل از اینکه وارد این جهان بزرگ شوید باید از خودتان بپرسید چرا بعضی از کارگردانان فقط مدتی طولانی یا برای همیشه از یک بازیگر استفاده میکنند بهعنوان مثال: چرا اسکورسیزی از رابرت دنیرو و در فیلمهای اخیرش از دی کاپریو استفاده میکند؟ هیچوقت درباره این مسئله مطالعه کردهاید؟ اگر این کار را نکردید حتماً انجام دهید زیرا به کشفیات جالبی میرسید یا در ایران خودمان چرا علی حاتمی از جمشید مشایخی یا اکبر عبدی یا در فیلمهای مهرجویی عزتالله انتظامی یا خسرو شکیبایی بازی میکردهاند؟! و یا اینگمار برگمان همیشه از لیو اولمان استفاده میکرده.
اسکورسیزی و مهرجویی درباره عشق به بازیگری
این پرسشها چراهای خوبی برای انتخاب این رشته پرفرازونشیب محسوب میشود. همه اینها یک دلیل بزرگی پشتش میتواند باشد که به چند مورد اشاره میکنیم:مارتین اسکورسیزی درباره رابرت دنیرو میگوید: او جایگاه خاصی دارد. اشتیاقش برای بازی در قالب کاراکترهایی که ضعف دارند و خطرناکند ستودنی است. اشتیاقی که سرانجام به وجوه انسانی شخصیتهای کارنامه کاریاش میانجامد.یا مثلاً دی کاپریو (همبازی دنیرو در زندگی این پسر) در مورد دنیرو میگوید: من از کار کردن با دنیرو چیزهای خیلی زیادی یاد گرفتم. درصحنهای قرار بود که همبازی او باشم اما وسط راه دیدم که فقط ایستادهام و دارم تماشایش میکنم. به نظر من انتخاب رابرت دنیرو برای بازیگر شدن و بازیگر بودن کافی است.
یا داریوش مهرجویی در کتاب «مهرجویی، کارنامه چهلساله» روایتی خواندنی از نحوه کار با خسرو شکیبایی ارائه میکند: «شش نقش بسیار متنوع ازجمله هامون، شوهر بانو، گشتاسب در سارا، میکس و دختر دایی گمشده و برادرهای پری، کدام وجه از شخصیت یا بازی شکیبایی این میزان اعتماد را در شما برمیانگیخت؟» پاسخ مهرجویی: «خسرو خدا بیامرزدش خصوصیاتی داشت که من کمتر در آدمهای دیگر دیدهام. عاشق کارش بود و به نقش دل میداد. حساسیت قوی و غنیای داشت که او را بهعنوان یک بازیگر ایدئال میکرد. از همان بازیگرهای زیرپوستی بود که هر کارگردانی آرزویش را دارد. فقط کافی بود به او ایدههای بدهی و او چند واریاسیون مختلف، یکی از یکی بهتر، جلوی رویت میگذاشت. یک آدم حرفهای درجه یک بود. مهمتر از همه او بهعنوان یک هنرپیشه اصلاً حسود نبود چون هنرپیشهها اکثراً خودشیفتهاند و چشم ندارند دیگران را ببینند.»
خسرو شکیبایی بازیگر فقید سینمای ایراناخلاق بازیگر
یکی از خصوصیات یک بازیگر، اخلاق است. بازیگر باید انسانیت در درجه اول شخصیتش باشد و این خصوصیات را خسرو شکیبایی داشت. بگذارید بخشی دیگر از صحبت مهرجویی را مرور کنیم که خیلی جالب است. درباره سکانس کتک خوردن مهشید از هامون: «در این صحنه مهم بود که این شخصیت سیلی بخورد، به خاطر سوءتفاهمهایی که رفتار مهشید به وجود آورده بود و کلاً حسادتهایی که در زندگی خانوادگی به وجود میآید. بهترین کار این بود که به بیتا فرهی نگوییم که خسرو میخواهد بزندش چون ناخودآگاه گارد میگرفت و این روی بازیاش اثر میگذاشت. این را به خسرو گفتم و توضیح دادم که یک سیلی بیشتر نیست دیگر، حالا بعداً خودمان یکجوری توجیهاش میکنیم! این پلان را در یک برداشت گرفتیم و بعدش دیدم خسرو رفته یکگوشه و دارد زارزار گریه میکند، از بسکه وجدانش ناراحت شده بود و بیتا فرهی هم همینقدر شوکه شده بود.»
این نشان میدهد که بازیگر گاهی در موقعیتی قرار میگیرد که واقعاً نمیتواند کاری کند. کسانی که میخواهند وارد این حرفه شوند باید تصورشان را بسیار قوی کنند. این قضیه یکی از رموز موفقیت در بازیگری است.مثال دیگری که میتوان زد بازیگری به نام لیو اولمان است که همسر کارگردان شهیر، اینگمار برگمان است. برگمان یکبار او را به ویولن بینقصی در دستانش تشبیه کرده بود. لیو اولمان این تشبیه را بهترین تمجید عمرش میداند. گر چه مورخان سینما اولمان را بیش از این و یکی از الههگان الهامبخش سینمای برگمان دانستهاند. این بازیگران انگیزهای فولادین داشتهاند که هیچ چیز جلوی آنها را نمیگرفت. بازیگرانی که اکنون جزو مثالهای تاریخ سینما شدهاند. اگر میخواهید وارد این عرصه شوید آنقدر قوی وارد شوید که هیچچیز و هیچکس نتواند تأثیر منفی روی شما بگذارد.
۱ دیدگاه
خیلیا خارج از حد تصور این استعداد رو در خودشون دارن بطوری که هیچ چیزی چه در زندگی و چه در استعدادهای هنری تاثیر منفی روی اینا نتونسته بزاره و نخواهد گداشت. به جز پول و وضعیت بد اقتصادی مملکتمون که جوانانمون رو از ریشه داره فرسوده میکنه.