جشنواره فیلم کوتاه تهران سال ۹۸ دیروز ۱۹ آبان شروع شد و نظم و کیفیت خوب اکرانها و سانسها خودش یه خبر خوب بود. همه فیلمسازا از کیفیت پخش و صدای خوب فیلمهاشون راضی بودن و هیچ حاشیهای در روزاول ندیدیم. البته همیشه در رویدادهای ملی میهنی یه سری کارای دم دستی مثل چسبوندن یونولیت و پوستر و بنر جا میمونه و روز افتتاحیه قراره کارگرانی عزیز و تلاشگر جور کمحواسی رفقای مربوطه رو بکشن به یه سبک تبدیل شده. در روز اول باکسهای یک و دو که شامل ۱۰ فیلم بودن به نمایش در اومد که ۳ فیلم رو بهتون پیشنهاد میکنیم.
ضدضربه؛ کارگردان: عادل تبریزی
فیلم کوتاه عادل تبریزی از اون دسته فیلمهای باشکوه و پرفروغ سینماست که امروز در جریان اصلی سینما دستمایه بیدانشی و سطحیانگاری شده. یک اثر صمیمی و شورانگیز که کودک درون شمارو مثل پدربزرگی دوستداشتنی به آغوش میکشه و اعصاب خورد شهرنشین شمارو تسکین میده. ضدضربه مثل یه دمنوش پاییزی توی بالک رو به درختای زرد و نارنجی ذرهذره میره توی رگاتون و یادتون میاره که میشه فیلم دید و فقط کیف کرد، سکوت کرد، عشق کرد. امیدواریم جریان سینمای کشور فرصتی برای عادل تبریزی و سینمای جذابش محیا کنه تا بتونیم دوباره از همچین آثاری توی سینما لذت ببریم.
حلقآویز؛ کارگردان: رقیه توکلی
فیلم کوتاه خانم توکلی درگیرکنندهترین قصه روز اول رو داشت. اثری که در قصه کار خودش رو میکنه و درست از جایی درخشانه که نقطه ضعف خیلی از فیلمای کوتاه و سینمای کشوره: فیلمنامه. روایت دقیق و حسابشده فرشاد رضایی نویسنده از شخصیت پرکشش فیلم و همینطور بازی خیرهکننده و روان خانم اخترالسادات اولیایی شمارو از ثانیه اول تا فریم آخر خیره و درگیر میکنه. حلقآویز در کارگردانی مثل متن و بازی موفق نیست. دوربین فیلمساز کاری فراتر از متن نمیکنه و یه جورایی مراقبه که قصه و خطوط فیلمنامه کامل و سرراست بره جلو. حتی گاهی که میتونه با یه دکوپاژ ریز و جذاب لحظه رو ماندگارتر کنه اما عقبمیکشه و نگرانه که نکنه داستان درست مطرح نشه. به هر حال تردیدی ندارم که خانم توکلی و بهویژه فرشاد رضایی آینده روشن و درجه یکی دارن.
اجباری؛ کارگردان: محمد جواد خورشا در جشنواره فیلم کوتاه
فیلم اجباری که در جشنواره فیلم کوتاه تهران سال ۹۸ اکران شد اثری اتمسفر و فضاسازی است و توی این کار خیلی خوب از پس وظایف کارگردانی و بازیگردانیش برمیاد. فیلم مخاطب سینمادوست خودش رو میشناسه و از مدیم سینما درک خیلی خوبی داره. بازیهای منطبق با فضا و جای دوربین همهچیز رو آماده میکنه تا یه اثر تاثیرگذار و ماندنی ببینیم اما… . اجباری از دشمنی دیرینه آسیب میبینه: فیلمنامه. داستان در جاهایی از فیلم از کارگردانی عقب میوفته و حرف زیادی نداره اما کارگردان محض حفظ ریتم و تمپوی داستان به ناچار راه خودش رو ادامه میده. محمد جواد خورشا فیلمساز خوب و بااستعدادیه که در همین اثر کوتاه نشون میده که به دنبال سینمایی با شاخصهها و مهندسی روز دنیاست. امیدوارم عرصه سینمای جاری بتونه جایی رو برای این آرتیست خلاق باز کنه.
رفقای عزیز در زیر لینک گزارش روزهای دیگر جشنواره فیلم کوتاه تهران سال ۹۸ را براتون قرار دادیم:
روز دوم سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران
روز سوم سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران
روز چهارم سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران
اگر شما هم تحلیلی یا نظری در مورد فیلم های روز اول سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران دارین برامون کامنت کنید.
منبع: سایت جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران
