«امروز فیلم «هتل» رو در سینما دیدم و کیف کردم؛ چه فیلم خوبی! چه قدر سرپا و خوش ریتم، چقدر بامزه. خیلی وقت بود به هیچ فیلمی، چه ایرانی و چه خارجی انقدر نخندیده بودم.»
این حرف نگارنده این سطور نیست. اظهار نظر پیمان قاسمخانی نویسنده و طنزپرداز نام آشناست در حال تمجید از این فیلم یا شاید هم تبلیغ آن که نویسنده سادهلوح این مطلب را تا حد خریدن بلیط کنجکاو کرد و به یکی از سالنهای اکران فیلم کشاند. اینک هتل، سینما چارسو:
امروز فیلم را در سینما دیدم و کیف نکردم. همه چیز متوسط بود. بالاخره گیشهسازها سالها زحمت کشیدند تا هتل را در قیاس با کارهاشان سرپا و خوشریتم بخوانیم. همان پیامبران خندیدن که در هر مصاحبه میگویند همین که حال مردم کمی بهتر شود برای ما ثواب است. گریه. کات.
دعوای این متن با هتل نیست و بهتر است فحش و لیچار به اصحاب گیشه و «حال مردمخوبکنها» را نیز به عهده وقت یا کس دیگر بگذارد و برگردد به بحث خودش: فیلم سرپا و خوشتیپ و خوشریتم هتل!
هتل داستان مردی به نام رامین با بازی پژمان جمشیدی است که به طمع مهریه ندادن با همسر قبلی خود در یک دروغگویی همدست و عازم جزیره کیش و در یک هتل مستقر میشود. هتلی که میزبان همسر دوم رامین، رئیس شرکت رامین و معشوقهاش و طبیعتاً آبستن حوادث و موقعیتهایی خواهد شد که پنهانکاری را وارد ابعاد تازهای میکند. خواندن همین خلاصه کوتاه معلوم میکند که با طنز موقعیت طرفیم و جوکها کمتر دیالوگمحور است. فیلم در نمودار بامزگی نیمدایرهای عمل میکند. چند دقیقه ابتدایی فیلم چیز بامزهای ندارد چون هنوز به موقعیتهای داخل هتل نرسیده است. با نزدیک شدن به اتفاقات داخل هتل است که میخندید و در آخر نیز شاهد پایانبندی عجولانه و بینمکی هستید. یعنی نویسندگان آنقدر هم طنز موقعیتنویس خوبی نیستند و فقط مدیون ایدهای هستند که خودکار خالق موقعیتهایی خندهدار میشود. سوای ایده هیچ مسئله خندهدار دیگری وجود ندارد. بازیها تکراری و کلیشه است و آنِ طنز ندارد. مضاف بر آن، خنده احمقانهای که سراسر فیلم روی لب پژمان جمشیدی دکور شده لوس و بیچاشنی طنز است و رفتهرفته روی اعصاب بیننده نیز راه میرود. پایان فیلم هم بدترین پایانی است که میشود بر آن متصور شد و بیشتر معلوم میکند ایده هتل از نویسندههای فیلم سر بوده است. در این پایان نویسنده برای فخرفروشی ایده و نه برای پایانبندی، نه برای طنازی و قاعدتاً نه برای درس اخلاقی دادن به مخاطب، همه فریبدهندگان و فریبخوردهها را با هم روبرو میکند و یک مرتبه کار از کمدی تهی میشود و جدیجدی پایان میگیرد. آری، هتل هم هیچ ارادهای برای ساخت فیلم غیرمبتذل در خود ندارد و ادامه مسیر کهنه و بیارزش «هولیا» و «شهر هرت» است. فقط در این مورد متکی به تکیهکلامهای اینستاگرام و ارازل و اوباش تیکآبیدار نیست. و راه سختتری را برای کشاندن شما به سینما رفته است. از این بابت خوب است دیگر مرسی ممنون دستشان درد نکند.
